حفاظت و باززنده‌سازی بناها و بافت‌های با ارزش روستایی

چگونه دیدن و توجه داشتن به ارزش‌های کالبدی و محیطی در روستاها و ارتباط بین ساکنان با این ارزش‌ها، که هویت فرهنگی را شکل می‌بخشد، برداشت‌هایی را در ذهن هر بیننده ایجاد می‌کند و نیاز این ارزش‌های دست ساخت و یا طبیعی به تعیین حریم و حفاظت و باززنده‌سازی را به عنوان امری ضروری مطرح می‌سازد. در این تعیین حریم، از یک سو ارتباط میان ارزش‌های مکانی و میراثی و صنعت گردشگری، و از سمت دیگر حفاظت و باز زنده‌سازی این ارزشها برای توسعه پایدار مد نظر است. ساکنان روستا، دستگاههای دولتی و خصوصی ذی‌ربط و همچنین گردشگران به عنوان نیروی اصلی حفظ و تعیین حریم در بافت با ارزش روستاها می‌باشند که نقش تعیین کننده‌ای را بر عهده دارند. امروزه طرح‌های توسعه و عمران روستایی در کشور بیشتر جنبه حقوقی و تقسیم عادلانه خدمات رفاهی و زیربنایی است که در این فرآیند حفاظت و باززنده‌سازی بناها و بافت‌های تاریخی با ارزش روستایی مورد توجه قرار نمی‌گیرد و به کارشناسان و متخصصان در این زمینه واگذار نمی‌شود و به همین علت هنوز گردشگری به عنوان یک صنعت در کشور ما جایگاه خاص خود را نیافته است. همه این مشکلات و کمبودها ناشی از کمبود دانش فنی ، عدم برنامه‌ریزی جامع و منابع مالی در این خصوص می‌باشد. رویکرد این مقاله حفاظت از بناها و بافت‌های با ارزش روستایی است که برای احیاء و توسعه پایدار نگاهی به جذب گردشگر متناسب با توانمندی‌های بالقوه در ارتباط میان مکان‌های میراثی دارد.